ede

ede(n) uitgang zwakke v.t. vooral b. ouderen nog geh.; geg. d. W. (omg. Mdb.; Kod.; Lrs.; Grij.; Dob.; Aag.; Wkp.); N.B. (Col.; Kam.); Sch.-D.; Z.V.W. (Bks.; Cz.; Bvt.); -ede(n); -ende(n): G.; Ofl.; bv. Ik fluitede is en toen fluitede'n (de nachtegaal n.l.) zò lie:f trug: Dob.; le zwêêtede d'r van: Aag.; De waegen kappede om in ie vloekede dat de spetters d'r ofvloge; Zn.; Ze deugede nergens vor: Mdh.; ik lustende dat nie: Odp.
Zie ook passim het elders opgemerkte b. d. vervoeging der w.w.