êêns(t) 1. eens eenmaal (met volle nadruk): Alg.
Aant.: Z.V.W. n nauwelijks hoorbaar: êês; Azn.: jins. In minder nadrukkelijke positie is ('s) zie ald.
2. eensgezind; gewoonlijk in de vorm sêêns (d. i. des eens): Alg. (niet geg. d. Azn.); bv. Ze bin 't nôôit 'sêêns mè ze kun mekander toch nie misse: Dob.; Noe binne m'n 't sêêns: Zn. Bw. uitdr.: nog êêns dan: ter versterking van het voorafgaande: bv. 'k Bin zio blie¶ nog êêns dan!: W.; Z.B. (Ha.; Ier.; Kb.); N.B. (Wsk.); Sch. (Zr.; Zn.); var. nog êêns zôô: Z.B. (Kb.); Z.V.W. (Bks.; Cz.); G. (Gdr.); Nie êêns(t) is (eig. niet eens eens): in 't geheel niet niet eens: W. (Mdb. en omg.; Njoos.; Amd.; Osb.; Kod.; Aag.; Dob.); Z.B. (Hkz.; Ha.; Wolf.; Ktg.; Kn.; Kb.); T. (Scherp.); Z.V.W. (Rtc.); Ofl. (Mdh.; Ntg.); ook: nied-êênsjes: Mdh.; al êêns nie. Z.V.W.
Aant. zeer gewoon is ook gêên-(gin-)- êêns enz.
synoniem(en):
êêns
