kaerne(n) kaernde (g)ekaernd: karnen: Z.eil.; Z.V.W.; L.v.Ax.; Wdo.; G.; Ofl.; kjaernen: L.v.H.; keirnen: Pl.; Aant.: Wsk. geeft de vorm: kaerre. Uitdr.: scherts. t. e. jongen die op 'n te grote fiets rijdt en niet b. d. pedalen kan: É kjaern j'al boter: Lam.: Ik kan wè kaerne mè 't beuter (butter) nie: al m'n moeite is vergeefs (bv. om van iem. geld los te krijgen): m.m. W. (Dob.); Z.B. (Ndp.; Hkz.; Wmd.; Ier.); N.B. (Kam.); Sch.-D. (Zn.; Bwh.; Bns.); L.v.Ax.; G. (Gdr.); Ofl. (Azn.); Wa(t) loap je 'een en wêêr te kaernen: W. (Mdb.); Z.B.; T. (Tln.; Scherp.); Sch.-D.; en m.m. Ofl. (Azn.); In 't bz. rondwandelen v. jongens en meisjes tegen elkaar in pantoffelparade: Odt.; Wat lôôp je wêêr an m'n ôôren te kaernen: te zaniken: L.v.Ax. Zegsw.: Grôôtemoeder kaernt: je kunt in de verte het bruisen v. d. zee horen (teken v. slecht weer): geg. d. Gde.; Sls.
Zie: kaetere(n); klusse(n). 2. kaerne(n) (landbouwterm): het te drogen zetten v. bonenstruiken op e. onderlaag v. musterd op hopen die min of meer de vorm hebben v. e. karnton: bôônen kaerne(n): ouderw. geg. d. W. (Njoos.; Osb.; Rtm.; Ok.; Bgk.; Mlk.); Z.B. (Ha.); de hopen heten: kaerntjes.
