vaeg

'n vaeg(e) enz. veeg: ouderw.: Z.eil.; voor plaats. uitspr. verg. vaege(n) noot. J'ei 'n vêêg zwarsel op je wezen: Hkz.;Geefd-is 'n vaege over de taefel Jantje ei zitte mosse mit stropievet: Ng.; fig. hatelijkheid (verg. A.N. veeg-uit-de-pan). Ie kreeg 'n vaege ('n vaeg-uut-de-panne); thans overweegt vege veeg.