vaeger

vaeger enz. veger: ouderw. nog geg. d. W. (Wkp.; Ztl.); Z.B. (Ha.; G.; Bld.; Odl.; Kpl.; Wmd.); N.B. (Kg.; Col.); T. (Scherp.); Phi.; Sch.-D.; G.; vaoger: Z.V.W. (Bvt.; Gde.; Rtc.); vaogere: Wdo.
Zie:
'anfaeger;
'oekevaeger;
ruuster;
vloe:rverke.
Uitdr.: Je vaeger!: dat zou je wel willen geg. d. Gdr.