fleuke

lett. flard, meest fleuken (fleu­ kens, fluken):

1. kapotte kleren, lompen, W; ZB; NB

(Wsk); D (Bns); ZVW (Bks). In de uitdr.: ginfleuken anje lief 'èn: bijzon­ der schamel, armoedig gekleed  gaan (bij uitbr. erg arm zijn): geg. d. Kpl. Ook gebruikt als synoniem voor kle­ ren.; Éé, Jan doe's gauw je fleuken an: Hrh.

Zie: puuïg, mutig; 'oender; fluzig; slonze. Zie ookfleuke, WZD 238a.

2. ouwe lap of doek, d. Ax; ZVW.
3. morsige vrouw, geg. d.