Woordenboek

'n oeverkant e. rug smalle hoop van vruchtbare slootaarde: Sch.-D. (Kwv.; Dsr.; Bh.; Otl.; Nwk.; Ow.).
Zie:
aerdekant.

oevere(n) de slootkanten gelijk afsteken: aldus geg. d. W. (Osb.; Aag.). Zie: vorig art.

oever 1. vruchtbare slootaarde: geg. d. Z.B. (Ktg.); Sch.-D. (Kwv.; Dsr.; Bh.; Otl.; Nwk.; Ow.); d'n oe:ver sprêêë: slootaarde over 't land spreiden als bemesting: a. bov.
Zie:
delfgrond.
2. de slootkant: W. (Osb.; Ok.; Aag.; Wkp.); Z.B. (Hkz.; Bld.; Ktg; Kpl.;Ier.); Sch. (Kwv.); le laet 'n brêêën oe:ver stae: laat e. brede kant a. d. sloot: Hkz.; le is an d'n oe:ver: hij is bezig een schuine slootkant te maken: W. (Osb.; Aag.); Z.B. (Bld.); d'n oe:ver zette: de slootkant afwerken gelijk afsteken: Kwv.
Zegsw.: van d'n oe:ver in de gracht (= sloot) raoken: van de wal in de sloot raken: Z.V.W.
Zie:
dulfkant.
Opm. In bet. waterkant wordt het woord overig. weinig gebr.

oetele(n) m. iem.: Ie oetelt daer a'jaeren mee: samenhokken samenleven v. e. niet getrouwd paar; zeld. geg.: T. (Scherp.); Sch. (Ng.).
Zie:
'oekere(n).